ช่วงนี้ชีพจรลงเท้าครับ
บ้านช่องไม่ค่อยได้อยู่
นอกจากจะไปดูบ้านที่ออกแบบไว้ ก็ยังไปมั่วนิ่มอยู่กับโรงเรียนเล็กๆ ชายจังหวัดกำแพงเพชร
เด็กนักเรียนส่วนใหญ่เป็นชาวเขาเผ่าม้ง เผ่าเย้า และก็มีเด็กไทยบ้าง
ช่วงวันที่ 8-9 ที่ผ่านมาโรงเรียนเขามีกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือ (งานที่โดนจับโรยแป้งแต่งหน้านั่นแหละ)
ก็ขอแจมทำหน้าที่ช่างภาพช่วยเขาถ่ายรูปกันไป
แล้วก็พึ่งผ่านไปเมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว เขาก็มีพานักเรียนทัศนศึกษา
ตีรถยาวไปเล่นน้ำทะเลที่พัทยา
ก็ติดสอยห้อยตามเขาไปอีก (สวมรอยช่างภาพอาสาสมัคร)
ไปดูเมืองจำลองที่พัทยา พิพิธภัณฑ์ทหารเรือที่สัตหีบ และเล่นน้ำแถวนั้น
ผมไม่ได้เล่นน้ำทะเลหรอกครับ
มีเด็กนักเรียนโดนหอยบาด ก็เลยต้องติดรถเทศกิจที่เขามาช่วยดูแล พานักเรียนไปทำแผลที่ รพ. ใกล้ๆ
ช่วงกลางคืน ก็พานักเรียนที่เมารถอย่างมาก ไปส่ง รพ. บางละมุง นอนให้น้ำเกลือไป 1 ขวด
เด็กๆส่วนใหญ่จะเมารถง่าย เพราะเขาไม่เคยได้ออกไปไหนไกลๆกันครับ ต้องมีถุงพลาสติกกับยาแก้เมารถเตรียมเอาไว้ตลอด
อีกเรื่องหนึ่ง คือว่า ต้องพาเด็กนักเรียนขึ้นรถทัวร์ระบบพัดลมครับ เพราะเด็กเขาเมาแอร์ครับ ไอ้เราก็มีแต่จะนั่งรถแอร์จะได้สบายๆ
นักเรียนอาจบรรเทาอาการเมารถจากการนั่งรถพัดลม แต่บรรดาครูๆจะแย่ก็เพราะไม่มีแอร์แทน
นอนที่พัทยา 1 คืน วันรุ่งขึ้นนั่งรถกลับ แวะดูพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ ม.บูรพา กับ ท้องฟ้าจำลองแห่งใหม่ที่รังสิต
ครบถ้วนบึ่งรถกลับ จ.กำแพงเพชร ตอนค่ำๆ
ปกติไม่ค่อยได้อยู่กับเด็กๆ
พอได้เที่ยวกับเด็กๆ ก็สนุกดีครับ รู้สึกเหมือนได้ refresh ตัวเองใหม่
บางทีชาติที่แล้วอาจเคยเกิดเป็นนางสาวไทย ถึงได้ “รักเด็ก” เหลือเกิน : )
March 25, 2010 at 10:26 am
ตอนนี้ก็เป็นได้นิจ๊ะน้องฮัท ดูท่าทางมีความสุขจริงๆเน๊อน้องสาวใส่หมวกลูกเสือ ขวัญใจของฮัทใช่ป่าว รูปสุดท้ายแอ๊บแบ๊วจริงๆเลยน๊า อยู่กับเด็กทั้งมีความสุขปนหมั่นไส้กับสารพัดคำพูดที่พูดออกมา
March 25, 2010 at 10:43 am
ผมว่าเด็กก่อนเจ็ดขวบ เวลาคิดเวลาพูด ถ้าคนโตสังเกตุและวิเคราะห์ จะพบว่าคำพูดและความคิดเด็กๆ มักสอนใจคนโตอย่างเราได้ไม่น่าเชื่อบางทีคนเรามีลูกก็เพื่อให้ลูกสอน "บางอย่าง" ที่คนโตหลงลืมไปแล้ว
March 25, 2010 at 10:51 am
– พี่แอ๋ว ใช่แล้วครับพี่ น้องสาว(บางทีอาจเกินเรียกน้องแล้ว)ขวัญใจผม ชอบแอบถ่ายรูป เป็นเด็กที่ถูกถ่ายรูปได้น่ารักมาก (อยู่ ป.3 เอง)- ใช่แล้วครับพี่ปู แล้วมันเหมือนสะกิดวัยเด็กของเราที่หลงลืมไป เด็กจะมีจินตนาการสูงมาก ยิ่งอยู่ยิ่งสนุก เหมือนกลับเป็นเด็กอีกรอบ
March 25, 2010 at 10:55 am
ผู้ปกครองเถียงกันว่า ทำไม ด.เด็กจึงเล็กกว่า ต.เต่า เถียงกันเอาเป็นเอาตาย ในที่สุด เด็กอนุบาล2ก้อตอบให้ด้วยสีหน้างง งง ว่า " จะเถียงกันทำไมครับ ก้อเห็นอยู่ว่า ดอเด็ก จะไม่เล็กได้ไงหล่ะครับ " (เออออออออออ..จริงของมันแฮะ)พี่ฮัดคะ ที่เมืองจำลอง มีคนแคระยืนอยู่อ่ะ ยังอยู่ไม๊ ศาว่า พี่น่าจะถ่ายคู่มานะ จะคล้ายกันมากเชียว..อิอิท่าโดดได้สุโขสโมสรมากเลยค่ะ..ไม่รู้ใครถ่ายให้น๊า เก่งจัง..(อาศัยช่วงชุลมุนแบบนี้ไปฟรีบ่อยๆก้อดีนะคะ..หนุกจังตังค์ก้ออยู่ครบ) ลั๊ลลา..
March 25, 2010 at 11:31 am
ได้อ่าน ได้ดูรูป…ดูแล้วพลอยมีความสุขไปด้วยท่าแอคชั่นของน้องฮัด น่ารักจริง ๆ สาวน้อย ขวัญใจน้องฮัดรูปนี้ก็น่ารัก ดูแล้วมีความสุขไปด้วยจ๊ะ
March 25, 2010 at 1:50 pm
อยู่ใกล้เด็ก…เลยทำให้กลายเป็นเด็กย้อนอดีต 55+ดูสองภาพสุดท้ายได้ใจจริงๆกระโดดลอยตัว >>>พุงๆๆ<<<< อิอิภาพสองสังเกตเข่า อิอิ ^^
March 25, 2010 at 2:10 pm
อยู่ใกล้เด็ก ๆ แล้วจะค้นพบอะไรบางอย่างที่เราลืมทิ้งไว้ระหว่างทางชีวิต แบบที่พี่ปูบอกเป๊ะ
March 26, 2010 at 2:55 am
เด็กน้อยน่ารักจังค่ะ
March 26, 2010 at 3:05 am
เชื่อระ พี่ชายฉัน กลมกลืนไปกะเด็กแล้ว ดีแล้วค่ะ.. ได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง อย่างโจ้ว่า เราลืมมันไว้ระหว่างทาง เก็บมานะคะ
March 26, 2010 at 3:46 am
เด็กบนราวไม้…สองมือที่อยู่ด้านข้าง…^^
March 26, 2010 at 4:56 am
ฮ า … บรรทัดสุดท้ายเพ่ก็ชอบเข่าอ่อน..เวลาเจอเด็ก(กว่า) เอิ้ก!
March 26, 2010 at 5:45 am
เด็กเอ๋ยเด็กน้อยช่างน่าสงสารจริงๆ
March 27, 2010 at 10:02 am
เหมือนกัน.. เวลาอยู่กับเด็กๆ ไม่รู้ดิ่รู้สึกว่ารักพวกนั้นจริงๆ รักมากๆด้วยฮ่าๆ ถ้าชาติที่แล้วฮัดเป็นนางสาวไทย เราคงเป็นรองนางสาวไทยฟร่ะ ^ ^ll
March 27, 2010 at 9:52 pm
น่ารักดีโน๊ะ
March 28, 2010 at 3:09 am
แค่เห็นภาพเด็กๆ แล้วใจชื้นขึ้นมาเยอะค่ะ
March 28, 2010 at 8:34 am
เป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างหนึ่งของชีวิตคนเราคือเราไม่สามารถสต๊าฟวัยเยาว์ให้คงอยู่เช่นนั้นตลอดไปได้- – –