26/5/07

ขอโทษที วันนี้เหงามาก

        ผมรู้สึกเบื่อหน่าย กับสิ่งแวดล้อมรอบๆตัว มาเป็นระยะใหญ่ๆแล้ว รู้สึกเบื่อหน่าย เหนื่อยหน่าย กับกิจกรรมของตัวเอง จนต้องไปเปิด internet check อาการตัวเองว่าเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า อ่านไปหลายข้อก็เหมือนจะใช่ แต่ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า ว่าจะทดลองปรับเปลี่ยนสภาพการดำเนินชีวิตตัวเองดูก่อน หวังว่าถ้าเป็นจริงคงจะไม่หนักถึงขั้นต้องพึ่งหมอ

        วันนี้ตอนพักเที่ยงผมลงจากตึกที่ผมไปเรียนภาษาแถวสีลม มากินข้าวที่สีลมคอมเพล็กซ์ (คงจะไม่โดนฟ้องเรื่องอ้างชื่อนะ) ผมมากินคนเดียวเพราะไม่ได้มีเพื่อนมาเรียนด้วย ที่จริงแล้วผมก็ไปไหนมาไหนคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว มาเป็นปีแล้ว ปกติก็รู้สึกเหงาๆ ล่ะนะ แต่วันนี้ทำไมรู้สึกเหงามากเป็นพิเศษ ลองคิดดูแล้วบางทีที่รู้สึกเหมือนเป็นโรคซึมเศร้าก็อาจเป็นเพราะต้องทำอะไรคนเดียวตลอดมาเป็นระยะเวลานานก็เป็นได้

        ระหว่างกินข้าวผมเกิดคำถามว่า พระเจ้าสร้างความเหงามาให้มนุษย์ทำไม?

        ผมมาได้คำตอบ ตามความคิดของผมเองตอนย้ายมากิน กาแฟที่ร้าน Mrs Field (ไม่แน่ใจว่าสะกดถูกหรือเปล่า) บางทีที่พระเจ้าสร้างความเหงาขึ้นมาก็เพราะต้องการผลักดันให้มนุษย์เป็นสัตว์สังคมก็ได้  พระเจ้าอาจอยากให้มนุษย์รู้จักคิดถึงคนอื่น รู้จักแบ่งปันซึ่งกันและกัน รู้จักที่จะให้และพึ่งพาคนอื่นบ้าง พระเจ้าอาจสร้างความเหงาขึ้นมาก็เพราะต้องการให้มนุษย์รู้จัก ความรัก ก็เป็นได้

        คงน่าเศร้าไม่น้อยถ้าหากว่า ในขณะที่เรามีรถขับ มีบ้านดีๆ อยู่ มีเงินทองให้จับจ่าย แต่ว่าต้องชื่นชมกับความสำเร็จเพียงลำพัง

        อืม…ผมว่ากาแฟร้านนี้อร่อยนะครับ แต่ว่าคงจะอร่อยกว่านี้อีกสัก 50% ได้ ถ้าวันนี้ผมมีเพื่อนดีๆ มานั่งกินด้วย 

        Join with me?

 

————————————————————————

       ผมได้ฟังเพลงญี่ปุ่นเพลงหนึ่ง ได้ฟังมา 2 ครั้ง ทางทีวีครั้งหนึ่ง และที่สยามเซ็นเตอร์อีกครั้งหนึ่ง เป็นเพลงช้าๆ ที่เพราะดี ถึงแม้ว่าผมจะฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ออก ไม่รู้ด้วยว่าชื่อเพลงว่าอะไร เข้าใจว่าน่าจะเป็นเพลงประกอบหนัง เรื่องอะไรผมก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน

       ถึงแม้ว่าเราจะไม่เข้าใจเนื้อเพลง แต่ Melody ดีๆ ทำให้เพลงฟังเพราะขึ้นมาได้

       บางทีก็คงเหมือนความรัก ถึงแม้จะมีความแตกต่างที่บางครั้งอาจทำเราไม่เข้าใจแต่เราก็ยังได้ยินความรู้สึกดีๆ ร่วมกันได้ หากไม่ใช่ด้วยหูแต่ฟังด้วยหัวใจ